Hoe was/is mijn zwangerschap eigenlijk?

Hoe was/is mijn zwangerschap eigenlijk?

In het kort wil ik even vertellen hoe de zwangerschap is gegaan. Want we hadden natuurlijk geen idee wat ons te wachten stond en dat vond ik best wel eng. Zou het mijn NAH beperkingen verergeren? Zou ik het aankunnen? Zou ik heel anders zijn dan andere zwangere vrouwen? Zouden er complicaties optreden? Etc etc.

Als eerste moet ik zeggen dat we onwijs geluk hebben gehad dat ik zo snel zwanger werd (binnen 4 maanden). Niemand praat echt graag over seks en al helemaal niet in een blog. Maar in dit geval ga ik dat dus wel even doen (zonder gene).

Seks op een weekplanning en activiteiten planner zetten is niet altijd even simpel. In ons normale NAH leven gebeurt dit natuurlijk spontaan (niet gepland), romantisch, en precies wanneer het uitkomt en ongeveer alleen als de prikkelovergevoeligheid het toe laat (net zoals bij elke andere vrouw, die soms hoofdpijn heeft). Maar nu hadden we opeens een doel. De vruchtbaarheidstrips waren echt super handig – deze vertellen je precies wanneer je echt vruchtbaar bent (tijdspan van 12 uur), secuurder dan je temperatuur meten (zeggen ze). En je kan ze naast elkaar plakken en dan zie je het per maand ongeveer aankomen en kun je maanden naast elkaar vergelijken. Het klinkt niet erg romantisch, maar laat ik je vertellen dat ik toch echt een stuk romantischer was wetende dat er ook echt iets kon gebeuren, in plaats van elke twee dagen weer proberen. En als tweede geldt wat voor iedere vrouw geld en dat is het niet al te serieus te nemen en geen druk te ervaren (probeer dat maar eens met NAH hahahaha).

Nee hoor. Leuk houden en mijn prikkels in de gaten houden was het belangrijkste.

Okay, en toen was ik opeens zwanger. FEEST! Ik heb ongeveer 2 weken hyper, vrolijk en met redelijk wat extra adrenaline energie door het huis gebanjerd. Vervolgens … werd ik moe. Ohhh jee. Ik zag de bui al hangen. Nog moeër dan normaal. Maar ik sliep toch al bijna elke middag? Niet genoeg dus, nu moest ik rigoureus minimaal 3 uur elke middag slapen, met extra bank rust half uurtjes na ongeveer alles wat ik deed. Dit is zo gebleven gedurende de hele zwangerschap. Vanaf het moment dat ik dat eenmaal door had en zag hoeveel beter een strakke planning was, ging dit goed. Voor het overslaan van dutjes heb ik meerdere keren moeten boeten. Dat was het niet waard. Dus mijn man en ik hebben zo alle dagen met het nieuwe schema ingevuld.

In eerste instantie hadden ze ons verteld dat er geen kans op trombose was door de zwangerschap (neuroloog en gynaecoloog). Maar ehhh … twee weken na het eerste bezoek bij de gynaecoloog werd ik gebeld dat ik die dag nog moest beginnen met bloedverdunner spuitjes in mijn buik te zetten. Ze hadden overlegd met de hematoloog en dit was essentieel. Dat was even schrikken. Bij het volgende bezoek werd ons uitgelegd dat ze dit willen doen als voorzorgmaatregel en dat het niet gevaarlijk is voor mij noch onze baby. (had ze me ook wel even aan de telefoon kunnen zeggen).

Verder heb ik ongeveer een vlekkeloze zwangerschap. Ik heb wat maagzuur, onrustige nachten, bekkenpijn, bandenpijn en ja die vermoeidheid. DUS NIET VEEL ANDERS DAN EEN VROUW ZONDER NAH. Dat is toch wel heel fijn en leuk. En de kwaaltjes van vriendinnen die heel erg hormonaal werden (chagrijnig enzo) had ik niet. En ik draag naar voren, dus ik vind het dik-word-proces heel mooi. Allemaal kleine meevallertjes. Wat me wel een beetje heeft overvallen is mijn lichaamstemperatuur. Ik heb het de hele tijd HEET. Niet een beetje warm, NEE … mega heet. En dan merk ik dat dat met het NAH soms moeilijk is. Dan voel ik me ziek van de warmte en heb ik meer last van alle prikkels. Maar ja … voeten regelmatig in een ijskoud bad, een koude winter en veel ijsjes later heb ik het wel een beetje onder controle. Wat ben ik blij dat ik niet in de zomer zwanger ben. Maar ik denk ook dat ik komende winter mijn interne kacheltje ga missen, want die koukleum is over een maandje weer terug denk ik).

Ik heb wel echt een hele dikke buik. En ik heb me meerdere keren behoorlijk gestoord aan andere mensen die het nodig vonden om daar commentaar op te leveren (“of er geen twee of meer in zitten, of ik wel de goeie datum heb, of ik wel goed eet, of ik geen suiker heb” -dat is natuurlijk wel getest en dat had ik niet). Dit heeft allemaal niks met mijn NAH te maken. Maar was toch heel irritant.

Dat brengt me gelijk bij het laatste dingetje: Volgens mij worden alle vrouwen (met en zonder NAH) helemaal gek gemaakt met drama verhalen over bevallingen, inleiden, adviesjes en strenge blikken met wijzende vingertjes van weet je dat wel (of niet!) Om helemaal tureluurs van te worden. Als of we dit niet zelf allemaal verzinnen, bedenken, dromen, lezen etc. Met het NAH vind ik het soms moeilijk om dit los te laten. Dan blijf ik maar malen en dan helpt een dikke nachtmerrie me pas om alles uit te werken 🙂

Na adviezen om een keizersnee te vragen en/of een geplande inleiding (te vroeg) te vragen om het minder belastend te maken voor mij, werd ik vorige week eindelijk rustig gemaakt door de gynaecoloog. In mijn geval is het het gunstigste om geen keizersnee te doen (behalve als het medisch last-minute noodzakelijk is natuurlijk). Dit omdat ik fysiek sneller zal herstellen van een natuurlijke bevalling. Te vroeg inleiden is ook geen fijne optie want dat kan heel heftig zijn en mij nog meer overprikkelen. Het zou ook nog eens niet perse hoeven te werken waardoor je alsnog een keizersnee krijgt. En het is helemaal niet slecht om de baby tot de 40 weken gewoon te laten zitten als ik het thuis uithou tenminste. De bevalling wordt sowieso mega zwaar dat is een feit. We gaan voor een ruggenprik om het zo pijnloos mogelijk te maken en voor de rest wachten we nu even rustig af. Als er niks gebeurt in de komende 2 weken dan gaan ze inleiden net voor de 40 weken, maar dan moet de baby en mijn lichaam daar toch ook echt klaar voor zijn. Mijn geboorteplan is al afgegeven bij in het ziekenhuis. Als het goed is weet nu iedereen hoe ze met me om moeten gaan.

Nu is het afwachten en hopelijk kom ik dan binnenkort online met het nieuws over een prachtige gezonde dochter. Tot dan!